Gefeliciteerd, je bloedslagen zijn in orde

Mijn huisarts vertelde me dat er niets uit mijn bloedonderzoek was gekomen. Alle waardes zaten keurig binnen de norm. Ik knikte, maar vanbinnen zakte ik een beetje in elkaar. Thuis vertelde ik dat alles goed was, en iedereen reageerde opgelucht: “Wat fijn!”Maar zo voelde het niet. En ik voelde me daar nog schuldig over ook. Je zou toch blij moeten zijn als er niks gevonden wordt?

Het probleem was alleen: mijn klachten waren er nog steeds.En als er volgens het bloedonderzoek niets aan de hand was… wat betekende dat dan? Stel ik me aan? Zit het tussen mijn oren?

Jarenlang ben ik doorgegaan en heb ik mij groot gehouden. Want officieel was ik “gezond”. Terwijl mijn lichaam steeds vaker protesteerde en ik steeds minder kon. Uiteindelijk kon ik niet meer verder.

En een deel van de oorzaak bleek in mijn darmen te zitten — darmen waar ik als kind al last van had, maar waarvan altijd werd gezegd: “Je hebt gewoon een prikkelbare darm, leer er maar mee leven.” Dus ging ik door en probeerde alle ballen in de lucht te houden. ‘Nait soezen, moar deurbroezen.’ Totdat het niet meer gaat.

Nu, als therapeut én ervaringsdeskundige, kijk ik daar met verbazing op terug. Zoveel signalen van mijn lichaam die ik genegeerd heb. Zoveel momenten waarop ik dacht dat ik me aanstelde. Zoveel eenzaamheid in klachten die niemand kon zien.

Maar het zat niet tussen mijn oren. Mijn lichaam gaf signalen — ik had alleen niet geleerd hoe ik moest luisteren. Toen ik eindelijk begreep hoe alles samenhing en dankzij de juiste onderzoeken helder kreeg wat er misging, veranderde alles. Ik kreeg de regie terug. Mijn energie kwam terug. Mijn leven kwam weer op gang.

Daarom wil ik jou één ding meegeven: Neem je klachten serieus. Ook als je bloedwaarden “goed” zijn.Ook als anderen zeggen dat er niets aan de hand is. Je lichaam communiceert met je. Luister. Zoek door. Vind de oorzaak. Het kan echt anders.