De dagen ervoor voelde ik het eigenlijk al. Mijn stemming veranderde, mijn borsten waren gevoeliger en ik merkte dat kleine dingen me net iets sneller raakten dan anders. Maar omdat ik al drie maanden geen menstruatie had gehad, dacht ik echt dat het klaar was. Dit was het dan, zei ik al tegen mezelf. Ik word nu echt niet meer ongesteld.
En toen kwam er tóch weer een menstruatie. Het verraste me, ondanks dat ik de symptomen had kunnen herkennen.....
Maar eerlijk gezegd past het volledig bij de overgang. In deze fase wordt je menstruatie onvoorspelbaar. Soms heel mild, soms juist heftig. Soms kort op elkaar, soms met lange pauzes ertussen. Je lichaam houdt zich niet meer aan de oude regelmaat, en dat is precies wat er gebeurt wanneer je hormonen aan het veranderen zijn.
Fysiologisch is dit normaal. Oestrogeen kan nog zomaar een piek maken, terwijl progesteron al laag is. Daardoor kan er toch nog slijmvlies worden opgebouwd, soms een beetje, soms meer, en dan ontstaat er weer een bloeding.
Voor je gevoel onverwacht; voor je lichaam heel logisch.
In de meeste gevallen hoef je je geen zorgen te maken. Onregelmatige menstruaties, lange tussenpozen, of een plotselinge terugkeer na maanden stilte horen bij de perimenopauze. Het is je lichaam dat een systeem afbouwt dat jarenlang betrouwbaar heeft gewerkt.
Maar er zijn wél momenten waarop je even naar de huisarts moet. Als het bloedverlies zo hevig wordt dat je continu moet verschonen of doorlekt. Als een bloeding weken achter elkaar aanhoudt. Of als je cyclus ineens extreem kort wordt op een manier die totaal niet bij jou past. Dat zijn signalen die je niet moet negeren.
Voor de rest mag je jezelf geruststellen. Dit hoort bij de overgang. Het is geen teken dat er iets misgaat, maar dat je lichaam precies doet wat het hoort te doen op weg naar een nieuwe fase. En als ik eerlijk ben: mijn lichaam had het me eigenlijk al verteld. Ik moest alleen even luisteren.
Reactie plaatsen
Reacties